Het belang van voorspelbaarheid

Je hebt vast wel eens meegemaakt dat een dagje uit totaal anders liep dan verwacht: de trein kwam niet opdagen, de tickets bleken verlopen, het weer sloeg opeens compleet om of je raakte hopeloos verdwaald… Kortom, alles ging anders dan verwacht en je dag werd gevuld met onvoorspelbare gebeurtenissen met waarschijnlijk een behoorlijke dosis stress als gevolg.

Voorspelbaarheid en stress

Onverwachte gebeurtenissen vinden wij mensen dus vaak stressvol. En dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor dieren. Zo zijn er onderzoeken gedaan met verschillende dieren die elektrische schokken kregen. Uiteraard is dit erg stressvol. Opvallend is echter dat wanneer de schok wordt aangekondigd (bijvoorbeeld met een lampje of geluid), de stress steeds aanzienlijk lager is dan wanneer de schok uit het niets komt. Hieruit blijkt dat voorspelbaarheid een belangrijke rol speelt bij de hoeveelheid stress die een dier ervaart.

Een mogelijke verklaring hiervoor is dat wanneer een dier weet wanneer er iets vervelends gaat gebeuren omdat dit wordt aangekondigd, het dier niet constant gestrest is maar slechts op de momenten waarop de prikkel wordt aangekondigd en toegediend. Wanneer er aan de andere kant elk moment iets naars kan gebeuren en dit niet voorspelbaar is, is het dier juist constant gestrest.

Alleen thuis zijn

Dit zou dus ook bij honden een belangrijke rol kunnen spelen, bijvoorbeeld wanneer honden last hebben van problemen rond het alleen thuis zijn. Vaak wordt nog steeds geadviseerd om hier de voorspelbaarheid te verlagen door steeds te doen alsof je vertrekt: je moet je sleutels pakken, je jas aan doen en deze dan weer uitdoen en wegleggen. Af en toe moet je natuurlijk wel echt het huis uit, waardoor deze vertreksignalen voor de hond onvoorspelbaar worden. Ook krijgen mensen soms nog het advies om stiekem weg te gaan, bijvoorbeeld als de hond slaapt. Het gevolg van deze adviezen kan echter zijn dat de hond juist alerter en gestrester raakt, omdat hij denkt dat je elk moment het huis kan verlaten. Daarom pleiten onderzoekers er juist voor om de voorspelbaarheid van het weggaan te vergroten: kondig je vertrek altijd met een specifiek en duidelijk signaal aan, zodat de hond de rest van de tijd niet bang hoeft te zijn dat je weggaat. Uiteraard is dit slechts een klein element van het vaak lange traject waaruit het oplossen van problemen rond het alleen thuis zijn bestaat. Schakel daarom ook een gedragstherapeut in om je te helpen.

Verzorgingshandelingen

Iets anders wat voor veel honden stressvol is, is het moeten ondergaan van verzorgingshandelingen zoals borstelen. Onlangs vertelde een cursist mij dat haar hond een beetje bang voor haar werd en erg gestrest was in huis. Toen we dit samen gingen analyseren, bleek dat de (langharige) hond het erg onprettig vond wanneer er takjes uit haar vacht werden gehaald of wanneer ze gekamd werd. De cursist deed dit vaak plotseling en spontaan wanneer ze een klit of takje zag. We hebben toen bedacht dat ze dit niet meer zomaar doet, maar eerst een specifiek kleedje uit de kast pakt, aankondigt ‘we gaan even borstelen’ en alleen dan de vachtverzorging doet. Buiten het kleedje om doet ze dit dus niet meer. Hierdoor is de voorspelbaarheid voor de hond vergroot en hoeft ze de rest van de dag niet meer bang te zijn, waardoor de hond veel meer ontspannen is thuis.

Uitvallen aan de lijn

Ook bij het uitvallen aan de lijn naar andere honden of mensen kan het vergroten van de voorspelbaarheid de stress bij de hond – en daarmee ook bij jou als eigenaar! – verminderen. Als jouw hond spanning ervaart bij het ontmoeten van andere honden aan de lijn, is het verstandig om contact aan de lijn te vermijden, bijvoorbeeld door in een grote boog om andere honden heen te lopen. Doe dit wel consequent: juist het soms wel en soms niet ontmoeten van andere honden aan de lijn zorgt voor meer stress omdat de voorspelbaarheid afneemt!

Voorspelbare communicatie

Ook bij veel ‘kleinere’ problemen in onze omgang met honden speelt een gebrek aan voorspelbaarheid een rol. Bijvoorbeeld wanneer er geen duidelijke routine of dagindeling is, of wanneer je in je communicatie onduidelijk bent: wanneer jij iets aankondigt (bijvoorbeeld ‘we gaan wandelen!’) en dat vervolgens niet doet, of je hand in je voerzakje stopt en vervolgens geen voertje geeft, of de ene keer het blaffen beloont door voertjes te strooien en de andere keer boos wordt omdat de hond blaft. Dit soort ‘miscommunicaties’ leiden tot frustratie bij de hond omdat jij als eigenaar op dat moment niet voorspelbaar bent: je creëert een verwachting die vervolgens niet uitkomt, met stress en frustratie bij de hond tot gevolg.

Conclusie

Voorspelbaarheid is in het leven van zowel mensen als dieren heel belangrijk. Het zorgt ervoor dat we weten wat er gaat gebeuren en ons niet constant alert en gestrest voelen. Je kunt als eigenaar de voorspelbaarheid vergroten door duidelijke signalen te gebruiken waarmee je aankondigt wat er gaat gebeuren en consequent en voorspelbaar te zijn in zowel je handelen als je communicatie.

Meer weten?

Wil je meer leren over het belang van voorspelbaarheid en hoe stress het gedrag van honden beïnvloedt? Volg dan onze online lezing over stress bij honden in onze online leeromgeving.

Bronnen

Bezoek ontvangen met een hond – deel 2

Ding-dong! Ah, de gasten zijn er. Luidkeels blaffend rent je hond naar de voordeur. Herkenbaar? Het ontvangen van bezoek is voor veel hondeneigenaren lastig. In het eerste artikel van dit tweeluik over bezoek ontvangen bespraken we hoe je problemen op dit gebied kunt voorkomen. In dit tweede artikel gaan we in op wat je kunt doen wanneer het gedrag helaas wel al een echt probleem is geworden.

Opwinding of agressie?

Voor veel honden is de komst van bezoek reden tot opwinding, wat mogelijk gepaard gaat met blaffen en opspringen. Soms is er echter meer aan de hand dan alleen wat opwinding en vindt de hond het bezoek juist helemaal niet leuk: dit is waarschijnlijk het geval als de hond gromt, aanhoudend blaft, zijn tanden ontbloot of zelfs hapt of bijt. Ook wanneer de hond zijn staart tussen zijn poten heeft, ineenkruipt of heel veel stresssignalen laat zien als er bezoek komt, is de hond duidelijk niet op zijn gemak. 

Om te kunnen bepalen hoe jouw hond zich voelt wanneer er bezoek komt, is het dus belangrijk dat je de lichaamstaal van je hond goed kunt lezen. Een tip hierbij is het kijken naar de staart en de manier waarop de hond kwispelt. In deze video leer je daar meer over. Wanneer je twijfelt, vraag dan een gediplomeerd gedragstherapeut om de lichaamstaal van je hond te beoordelen.

Veiligheid

Een hond die angstig en/of agressief reageert op bezoek voelt zich dus niet op zijn gemak en kan het bezoek zelfs als bedreigend ervaren. Datzelfde geldt trouwens ook andersom: ook het bezoek kan de hond als bedreigend ervaren. Een gevolg kan zijn dat het bezoek niet weet wat ze moeten doen, plotselinge bewegingen maken of de hond verkeerd benaderen, waardoor de situatie escaleert. Ook kan bezoek besluiten om maar helemaal niet meer langs te komen in de toekomst, wat natuurlijk erg ongezellig is. Het is dus belangrijk dat jij ervoor zorgt dat zowel de hond als het bezoek zich veilig voelen. Voorkom daarom dat bezoek en hond direct contact met elkaar kunnen maken. Hiervoor zijn er verschillende opties mogelijk:

  • De hond aanlijnen: als de hond kort is aangelijnd, kun je voorkomen dat hij bij het bezoek kan komen. Het nadeel hiervan is dat je ook zelf op afstand van het bezoek moet blijven en steeds goed op moet letten. Indien de hond ook hapt of bijt, is ook een muilkorf noodzakelijk.
  • De hond in een bench doen: als je de hond kort voor de komst van het bezoek naar zijn bench brengt met eventueel iets lekkers om hem af te leiden, voorkom je dat hij bij het bezoek kan komen. Ook het bezoek zal zich dan een stuk veiliger voelen. Nadeel is echter dat veel honden in de bench toch wel erg blijven blaffen wanneer het bezoek komt en je daardoor geen normaal gesprek kunt voeren…
  • De hond achter een hekje plaatsen: door een deel van je kamer af te schermen met hekjes, kun je ook contact tussen bezoek en hond voorkomen. Zo heeft de hond ook meer bewegingsruimte dan in de bench, wat met name bij bezoek dat wat langer blijft prettig is. Nadeel is dat je hiervoor wel ruimte moet hebben in je huis en dat je natuurlijk moet voorkomen dat je hond over het hekje heen kan springen.

Trainen?

Natuurlijk zou het uiteindelijk het mooiste zijn als je niet alleen vervelende situaties kunt voorkomen maar de hond zelfs kunt leren om bezoek leuk te gaan vinden. Dit zal echter niet voor alle honden een realistisch doel zijn: zo zijn bepaalde rassen gefokt op het bewaken van huis en haard. Deze rassen zijn vaak ook wat wantrouwiger naar onbekende mensen en zullen dus niet zo gemakkelijk veranderen in een enthousiaste knuffelbeer wanneer er iemand over de vloer komt. Daarnaast kan de angst en/of de agressie zo heftig zijn dat trainen überhaupt niet haalbaar is: om te kunnen trainen en nieuwe associaties met bezoek te kunnen leggen, moet een hond namelijk wel redelijk ontspannen zijn. Voor sommige honden is dit te bereiken door ze even achter een hekje te plaatsen, maar voor andere honden is de komst van het bezoek – op welke afstand dan ook – zo’n heftige of bedreigende prikkel dat je niet tot ze door kunt dringen en trainen dus niet mogelijk is.

Wanneer jouw hond wel wat meer ontspannen is wanneer je zorgt voor afstand tot het bezoek middels aanlijnen, hekjes of een bench, kan je gaan trainen om bezoek leuker te maken. Een goede techniek hiervoor is om het zien van bezoek direct te koppelen aan iets wat de hond ontzettend leuk vindt, zoals lekker voer. Gooi dit direct na de komst van het bezoek over het hekje of in de bench, zodat de hond een associatie legt tussen het bezoek en het lekkere voer. Doe dit dus bij voorkeur zelf en laat het bezoek verder geen contact maken met de hond: anders kan de hond het bezoek toch weer bedreigend gaan vinden.

Wat als niks werkt?

Soms doe je nog zo hard je best maar lukt het gewoon niet om het ontvangen van bezoek meer ontspannen te laten verlopen. Probeer in dat geval om te kijken naar andere opties en naar wat wel mogelijk is: krijg je bijna nooit bezoek maar wil je wel af en toe een verjaardag kunnen vieren thuis? Misschien is het dan mogelijk om in de buurt een oppas te zoeken waar je de hond een dagje naartoe mag brengen. En heb je wellicht een ruime schuur, zolder of een andere ruimte waar de hond ontspannen in kan verblijven? Overweeg dan om de hond gedurende de aanwezigheid van het bezoek met iets lekkers daar naartoe te brengen. Zo komt de hond überhaupt niet in contact met het bezoek, wat jou, het bezoek en zeker ook de hond zelf een hoop stress kan besparen.

Een andere tip is om de traditionele deurbel (die vaak het startsignaal voor de onrust bij je hond is) te vervangen door een videodeurbel die in verbinding staat met je telefoon: daarbij kun je instellen dat er geen geluid in huis hoorbaar is en je wel een berichtje krijgt op je telefoon als er iemand aan de deur is. Meestal kun je dan ook nog via je telefoon praten tegen het bezoek en bijvoorbeeld even doorgeven dat je de hond naar een andere ruimte brengt en er zo aan komt.

Conclusie

Heel veel honden vinden bezoek is huis niet zo leuk: ze vinden het eng, bedreigend of zien het bezoek als ongewenste indringer. Omdat dit gedrag deels genetisch is bepaald en ook omdat de ruimte in huis vaak beperkt is en bezoek dus al snel heel dichtbij komt, is dit gedrag lastig om te buigen. Veiligheid is hierbij altijd het allerbelangrijkste dus voorkom direct contact tussen bezoek en hond. Ga indien mogelijk met training aan de slag en schakel hierbij bij voorkeur de hulp in van een gediplomeerd gedragstherapeut die met je mee kan denken en een plan van aanpak op maat kan maken.