Een van de eerste dingen waar je wellicht aan denkt, is het verschijnen van grijze haren bij je hond. Net als bij mensen kunnen hondenharen met het verstrijken van de jaren hun kleur verliezen. Dit zie je vaak als eerst rond de snuit. Hierbij spelen niet alleen genen een rol, maar ook is er onderzoek gedaan naar de invloed van andere factoren bij honden die erg jong, namelijk vóór het vierde jaar, grijs werden. Interessant is dat hieruit bleek dat of een hond gecastreerd was, de grootte van de hond en de aanwezigheid van medische problemen geen relatie hadden met vroeg grijs worden. Wat wel een rol speelde, was de mate van angst en impulsiviteit: hoe hoger de honden op die aspecten scoorden, hoe groter de kans dat ze al jong een grijze snuit hadden.

Daarnaast kun je merken dat je hond minder goed hoort of ziet naarmate hij ouder wordt. Zo is het mogelijk dat je hond steeds minder op de deurbel of andere geluiden reageert, of buiten als het donker is opeens gaat blaffen als hij iets in de verte ziet. Ook kan het zijn dat je als je met je hond traint, hij de clicker, je beloningswoord of de hondenfluit niet meer zo goed hoort. Los laten lopen is misschien geen optie meer. En als je in de ogen van je hond kijkt, kan zich daar een grijsblauwe waas aftekenen. Opvallend is trouwens dat de neus van de hond pas erg laat achteruit gaat: meestal blijft deze goed functioneren tot een leeftijd van veertien jaar!

Een andere ‘ouderdomskwaal’ is gewrichtspijn. Dit is echter vaak lastig te herkennen, omdat honden pijn niet altijd duidelijk aangeven. Ook zie je je eigen hond natuurlijk elke dag, waardoor je kleine veranderingen in gedrag die duiden op pijn gemakkelijk kunt missen. In deze video wordt heel duidelijk uitgelegd waaraan je pijn kunt herkennen bij honden: